Armés de ces quelques critères seulement le groupe de travail a commencé ses séances de révision de Mc 1, 1ss, traduit principalement sur base de la Einheitsübersetzung, avec Nestlé-Aland 26 en référence.
En 1994, l’année liturgique a été une année B. Il était donc logique en un premier temps de concentrer notre attention d’abord sur les péricopes de l’évangile de Marc.
Durant l’année B, le chapitre premier de Mc est lu en entier8.
Voici donc en synopse le texte de Mc 1, 1-45 dans la version de Nestlé-Aland 27, le texte tel que nous le lisons dans la Einheitsübersetzung, la traduction à partir de la Einheitsübersetzung que l’équipe avait sous les yeux ainsi que la révision qui en a été faite9:
8Mc 1, 1-8 (2e dimanche de l’Avent B), Mc 1, 7-11 (évangile du dimanche B après la fête de
l’Épiphanie), Mc 1, 12-15 (1er dimanche de Carême B), Mc 1, 14-20 (3e dimanche B ordinaire), Mc 1,
21-28 (4e dimanche B ordinaire), Mc 1, 29-39 (5e dimanche B ordinaire), Mc 1, 40-45 (6e dimanche B
ordinaire).
9
À l’époque nous avons pris le texte de Nestlé-Aland 27 sans nous attarder sur la critique textuelle. - Mc 1 nous parvenait de M. l’abbé Arthur Reckinger (3e colonne dans notre tableau où nous reprenons
son texte tel quel, sans le corriger ou le compléter). Nous reproduisons ici l’orthographe luxembourgeoise en vigueur en 1993.
Mc 1, 1-45
Nestlé-Aland 27 Einheitsübersetzung Traduction en
luxembourgeois à partir de la
Einheitsübersetzung, avec en plus Nestlé- Aland 26 sous les yeux
Traduction de la Einheitsübersetzung revue sur base de
Nestlé-Aland 2710
1 ∆Arch\ touv
eujaggeli÷ou ∆Ihsouv Cristouv ui˚ouv qeouv.
1 Anfang des
Evangeliums von Jesus Christus, dem Sohn Gottes:
1 Ufank vum Jesus, dem Messias, dem Sonn Gottes, sénger gudder Noriicht iwwer eis Rettung.
1Ufank vun der Gudder Noriicht vum Jesus, dem Messias, dem Jong (Sonn) vu Gott.
2 Kaqw»ß ge÷graptai e˙n twˆ◊ ∆HsaiŒaˆ twˆ◊ profh/thØ:
i˙dou\ aÓposte÷llw to\n a‡ggelo/n mou pro\ prosw¿pou sou, o§ß kataskeua¿sei th\n oJdo/n sou`:
2 Es begann, wie es bei dem Propheten Jesaja steht: Ich sende meinen Boten vor dir her; er soll den Weg für dich bahnen.
2 Wéi beim Prophéit Isaias geschriwwe steet : Kuck, ech schécke mäi Buet virun dir hier : hie soll dir de Wee virbereden.
2 Wéi beim Prophéit Isaias geschriwwe steet :
Kuck, ech schécke mäi Buet virun dir hier : hie soll dir de Wee
virbereden.
3 fwnh\ bow◊ntoß e˙n thØv e˙rh/mwˆ:
e˚toima¿sate th\n oJdo\n kuri÷ou,
eujqei÷aß poiei√te ta»ß tri÷bouß aujtouv,
3 Eine Stimme ruft in der Wüste:
Bereitet dem Herrn den Weg! Ebnet ihm die Straßen! 3 Eng Stëmm rifft an der Wüst : Preparéiert dem Här de Wee, maacht séng Stroosse gläich. 3 Eng Stëmm rifft an der Wüst : Preparéiert dem Här säi Wee, maacht séng Pied riicht.
4 e˙ge÷neto ∆Iwa¿nnhß [oJ] bapti÷zwn e˙n thØv e˙rh/mwˆ kai«
khru/sswn ba¿ptisma
4 So trat Johannes der Täufer in der Wüste auf und verkündigte Umkehr und Taufe zur Vergebung der Sünden.
4 Sou as de Johannes den Defer an der Wüst opgetrueden, wou hien eng Daf vun der Emkéier verkënnegt
4 Sou as de Johannes den Deefer an der Wüst ugetrueden, an hien huet eng Daf vun der Ëmkéier verkënnegt fir
10
Nous avons maintenu dans ce tableau et aux endroits où nous en citons un passage l’ancienne orthographe ; nous considérons cette orthographe comme un témoin d’époque (« Zeitdokument »). - Ce n’est en effet que lors de la relecture du verset 7 (en 1999) que l’orthographe actuellement en vigueur a été promulguée par force de loi. (Nous y reviendons lors de la discussion du v. 7.)
metanoi÷aß ei˙ß a‡fesin aJmartiw◊n.
huet fir d’Verzeiung vun de Sënnen.
d’Noloosse vu Sënnen.
5 kai« e˙xeporeu/eto pro\ß aujto\n pa◊sa hJ ∆Ioudai÷a cw¿ra kai« oi˚ ÔIerosolumi√tai pa¿nteß, kai« e˙bapti÷zonto uJp∆ aujtouv e˙n twˆ◊ ∆Iorda¿nhØ potamwˆ◊ e˙xomologou/menoi ta»ß aJmarti÷aß aujtw◊n.
5 Ganz Judäa und alle Einwohner Jerusalems zogen zu ihm hinaus; sie bekannten ihre Sünden und ließen sich im Jordan von ihm taufen.
5 An d’ganzt jüdescht Land mat allen
Awunner vu Jerusalem hu sech vun him am Jordan defe gelooss11; dobäi hu se hir Sënde bekannt.
5 An d’ganzt Land Judäa goung eraus an och all Awunner vu Jerusalem, fir bei hien ze goen, a si si vun him am Jordan gedeeft gin ; dobäi hun si hir Sënne bekannt. 6kai« h™n oJ ∆Iwa¿nnhß e˙ndedume÷noß tri÷caß kamh/lou kai« zw¿nhn dermati÷nhn peri« th\n ojsfu\n aujtouv kai« e˙sqi÷wn aÓkri÷daß kai« me÷li a‡grion.
6 Johannes trug ein Gewand aus
Kamelhaaren und einen ledernen Gürtel um seine Hüften und er lebte von
Heuschrecken und wildem Honig.
6 De Johannes hat e Kaméilspelz un an huet sech erniert mat Häsprénger a wëllem Hunneg12.
6 De Johannes war an e Kaméilspelz gekleet an hat e lieder Rimm op séngen Hëffen, an hien huet Häsprénger a wëllen Hunneg giess.
7 Kai« e˙kh/russen le÷gwn: e¶rcetai oJ i˙scuro/tero/ß mou ojpi÷sw mou, ou∞ oujk ei˙mi« i˚kano\ß ku/yaß luvsai to\n i˚ma¿nta tw◊n uJpodhma¿twn aujtouv.
7 Er verkündete: Nach mir kommt einer, der ist stärker als ich; ich bin es nicht wert, mich zu bücken, um ihm die Schuhe aufzuschnüren.
7 An a sénger Priedegt huet hie gesot : « No mir kënnt een, dee méi mächteg as wéi ech ; ech sin nët wäert, mech ze bécken a séng Schongschnéier lasszemaachen.
7 An hien huet verkënnegt : « No mir kënnt een, dee méi staark as wéi ech ; ech sin net amstand, mech ze bécken a séng Schongstréckele lasszemaachen. 8 e˙gw» e˙ba¿ptisa
uJma◊ß u¢dati, aujto\ß de« bapti÷sei uJma◊ß e˙n pneu/mati aJgi÷wˆ.
8 Ich habe euch nur mit Wasser getauft, er aber wird euch mit dem Heiligen Geist taufen.
8 Ech hun iech mat Waasser gedeeft, ma hien deeft iech da geschwë mat hellegem
8 Ech hun iech mat Waasser gedeeft, ma hie wäerd iech am hellege Geescht
11
e˙xeporeu/eto pro\ß aujto\n n’a pas été traduit.
12
Geescht. » defen. »
9 Kai« e˙ge÷neto e˙n e˙kei÷naiß tai√ß hJme÷raiß h™lqen ∆Ihsouvß aÓpo\ Nazare«t thvß Galilai÷aß kai« e˙bapti÷sqh ei˙ß to\n ∆Iorda¿nhn uJpo\ ∆Iwa¿nnou.
9 In jenen Tagen kam Jesus aus Nazaret in Galiläa und ließ sich von Johannes im Jordan taufen.
9 Zu däer Zäit koum Jesus vun Nazareth aus Galiläa a gouf vum Johannes am Jordan gedeeft.
9 An deenen Deeg koum de Jesus vun Nazareth a Galiläa, an hie gouf vum Johannes am Jordan gedeeft.
10 kai« eujqu\ß aÓnabai÷nwn e˙k touv u¢datoß ei•den scizome÷nouß tou\ß oujranou\ß kai« to\ pneuvma wJß peristera»n katabai√non ei˙ß aujto/n:
10 Und als er aus dem Wasser stieg, sah er, dass der Himmel sich öffnete und der Geist wie eine Taube auf ihn herabkam.
10 Soubal wéi hien aus dem Waasser raus war an eropgoung, du gesouch hien, wéi den Himmel sech
opgemaach huet an de Geescht wéi eng Dauf op hie rofgeschwieft koum.
10 Soubal wéi hien aus dem Waasser
eropkomm as, huet hie gesin, wéi den Himmel sech opgemaach huet an de Geescht wéi eng Dauf op hien
erofkomm as.
11 kai« fwnh\ e˙ge÷neto e˙k tw◊n oujranw◊n: su\ ei• oJ ui˚o/ß mou oJ
aÓgaphto/ß, e˙n soi« eujdo/khsa.
11 Und eine Stimme aus dem Himmel sprach: Du bist mein geliebter Sohn, an dir habe ich Gefallen gefunden.
11 A vum Himmel rof koum eng Stëmm : « Du bas mäi léiwe Jong, du bas méng ganz Freed. »
11 An eng Stëmm koum aus dem
Himmel : « Du bas mäi Jong an ech hunn dech gäer ; du bas méng ganz Freed ! » 12 Kai« eujqu\ß to\
pneuvma aujto\n e˙kba¿llei ei˙ß th\n e¶rhmon.
12 Danach trieb der Geist Jesus in die Wüste.
12 Gläich drop huet de Geescht hien an d’Wüst gedriwwen.
12 An direkt duerno huet de Geescht hien an d’Wüst gedriwwen. 13 kai« h™n e˙n thØv e˙rh/mwˆ tessera¿konta hJme÷raß peirazo/menoß uJpo\ touv satana◊, kai« h™n
13 Dort blieb Jesus vierzig Tage lang und wurde vom Satan in Versuchung geführt. Er lebte bei den wilden
13 Véierzeg Deeg laang blouf hien an der Wüst a gouf do vum Satan op d’Prouf gestalt. Hie war do zesumme mat de
13 Véierzeg Deeg laang gouf hien an der Wüst vum Satan op d’Prouf gestallt. Hie war do bei de wëllen
meta» tw◊n qhri÷wn, kai« oi˚ a‡ggeloi dihko/noun aujtwˆ◊.
Tieren und die Engel dienten ihm.
wëllen Déieren. Déieren, an d’Engelen hun him gedéngt.
14 Meta» de« to\ paradoqhvnai to\n ∆Iwa¿nnhn h™lqen oJ ∆Ihsouvß ei˙ß th\n Galilai÷an khru/sswn to\ eujagge÷lion touv qeouv 14 Nachdem man Johannes ins Gefängnis geworfen hatte, ging Jesus wieder nach Galiläa; er verkündete das Evangelium Gottes
14 Nodeem de
Johannes ausgeliwwert gi war, koum de Jesus no Galiläa ; do huet hien déi gutt Nouvelle vun der Rettung verkënnegt, déi vum Herrgott kënnt.
14 Nodeems de Johannes ausgeliwwert gi war, as de Jesus a Galiläa gaang ; do huet hien déi Gutt Noriicht vum Härgott
verkënnegt.
15 kai« le÷gwn o¢ti
peplh/rwtai oJ kairo\ß kai« h¡ggiken hJ basilei÷a touv qeouv: metanoei√te kai« pisteu/ete e˙n twˆ◊ eujaggeli÷wˆ.
15 und sprach: Die Zeit ist erfüllt, das Reich Gottes ist nahe. Kehrt um, und glaubt an das Evangelium!
15 Hie sot dobäi : « Et as esou wäit, d’Zäit as komm, an d’Räich Gottes as ganz no. Kéiert ëm a gleeft un de Message vun der Rettung. »
15 Hie sot : « D’Zäit as erfëllt, dem Härgott säi Räich kënnt. Denkt ëm a gleeft un déi Gudd Noriicht ! » 16 Kai« para¿gwn para» th\n qa¿lassan thvß Galilai÷aß ei•den Si÷mwna kai« ∆Andre÷an to\n aÓdelfo\n Si÷mwnoß aÓmfiba¿llontaß e˙n thØv qala¿sshØ: h™san ga»r aJliei√ß.
16 Als Jesus am See von Galiläa
entlangging, sah er Simon und Andreas, den Bruder des Simon, die auf dem See ihr Netz auswarfen; sie waren nämlich Fischer.
16 Wéi hien du um Ouwer laanscht de Séi vu Galiläa goung, gesouch hien de Simon an den Andreas, dem Simon säi Brudder, wéi se d’Netz am Séi ausgehäit hun ; si waren nämlech Fëscher. 16 Wéi hien du laanscht de Séi vu Galiläa goung, huet hien de Simon an deem säi Brudder, den Andreas, gesin, wéi si d’Netz am Séi
ausgehäit hun ; si waren nämlech Fëscher. 17 kai« ei•pen aujtoi√ß
oJ ∆Ihsouvß: deuvte ojpi÷sw mou, kai« poih/sw uJma◊ß gene÷sqai aJliei√ß aÓnqrw¿pwn.
17 Da sagte er zu ihnen: Kommt her, folgt mir nach! Ich werde euch zu Menschenfischern machen.
17 Du sot de Jesus zu hinnen : « Kommt mat mir. Ech géif gäre Mënschefëscher aus iech maachen. »
17 Du sot de Jesus zu hinnen : « Kommt ! Mir no ! Aus iech maachen ech Fëscher vu Mënschen. »
aÓfe÷nteß ta» di÷ktua hjkolou/qhsan aujtwˆ◊.
ihre Netze liegen und folgten ihm.
Netzer leie gelooss a si mat him gaang.
Netzer leie gelooss a sin him nogaang. 19 Kai« proba»ß
ojli÷gon ei•den ∆Ia¿kwbon to\n touv Zebedai÷ou kai« ∆Iwa¿nnhn to\n
aÓdelfo\n aujtouv kai« aujtou\ß e˙n twˆ◊ ploi÷wˆ katarti÷zontaß ta» di÷ktua,
19 Als er ein Stück weiterging, sah er Jakobus, den Sohn des Zebedäus, und seinen Bruder Johannes; sie waren im Boot und richteten ihre Netze
her.
19 Wéi hie bësse virugoung, gesouch hien de Jakobus, dem Zebedäus säi Jong, an de Johannes ; och si waren am Boot an am Gaang, hir Netzer ze flécken.
19 Wéi hien e Stéck weidergoung, huet hien dem Zebedäus säi Jong, de Jakobus, an deem säi Brudder, de Johannes, gesin ; si waren am Naachen amgaang, hir Netzer an d’Rei ze maachen. 20 kai« eujqu\ß
e˙ka¿lesen aujtou/ß. kai« aÓfe÷nteß to\n pate÷ra aujtw◊n Zebedai√on e˙n twˆ◊ ploi÷wˆ meta» tw◊n misqwtw◊n aÓphvlqon ojpi÷sw aujtouv.
20 Sofort rief er sie und sie ließen ihren Vater Zebedäus mit seinen Tagelöhnern im Boot zurück und folgten Jesus nach.
20 A schon huet hie si geruff. Du hun si hire Papp Zebedäus am Boot eleng gelooss mat den Doléiner a gounge fort, him no.
20 An direkt huet hien si geruff, an dun hun si hire Papp, den
Zebedäus, bei den Doléiner am Naachen zréckgelooss a gounge fort, dem Jesus no.
21 Kai« ei˙sporeu/ontai ei˙ß Kafarnaou/m: kai« eujqu\ß toi√ß sa¿bbasin ei˙selqw»n ei˙ß th\n sunagwgh\n e˙di÷dasken.
21 Sie kamen nach Kafarnaum. Am folgenden Sabbat ging er in die Synagoge und lehrte.
21 Si goungen a Kapharnaum eran, an direkt um Sabbat goung hien an d’Synagog an huet ugefaang, d’Leit z’ënnerriichten.
21 Si goungen a Kapharnaum eran, an direkt den näächste Sabbat as hien an d’Synagog gaang an huet d’Leit ënnerriicht.
22 kai«
e˙xeplh/ssonto e˙pi« thØv didachØv aujtouv: h™n ga»r dida¿skwn aujtou\ß wJß
e˙xousi÷an e¶cwn kai« oujc wJß oi˚
grammateiç.
22 Und die Menschen waren sehr betroffen von seiner Lehre; denn er lehrte sie wie einer, der (göttliche)
Vollmacht hat, nicht wie die
Schriftgelehrten.
22 Si waren al
verwonnert iwwer séng Léier, well hien huet mat Autoritéit d’Leit geléiert, an nët wéi d’Schrëftgeléiert.
22 Si ware ganz verwonnert iwwer séng Léier, well hien huet si ënnerriicht wéi een, deen Autoritéit huet, an net wéi
d’Schrëftgeléiert.
23 Kai« eujqu\ß h™n e˙n thØv sunagwghØv
23 In ihrer Synagoge saß ein Mann, der von
23 Du war grad an hirer Synagog e Mann, dee
23 Grad du war an hirer Synagog e
aujtw◊n a‡nqrwpoß e˙n pneu/mati
aÓkaqa¿rtwˆ kai« aÓne÷kraxen
einem unreinen Geist besessen war. Der begann zu schreien:
vun engem béise Geescht besiess war ; deen huet ugefaang ze jäizen :
Mënsch, dee vun engem onrenge Geescht besiess war, hien huet ugefaang ze jäizen :
24 le÷gwn: ti÷ hJmi√n kai« soi÷, ∆Ihsouv Nazarhne÷; h™lqeß aÓpole÷sai hJma◊ß; oi•da¿ se ti÷ß ei•, oJ a‚gioß touv qeouv.
24 Was haben wir mit dir zu tun, Jesus von Nazaret? Bist du gekommen, um uns ins Verderben zu stürzen? Ich weiß, wer du bist: der Heilige Gottes.
24 « Wat wëlls du vun eis, Jesus vun
Nazareth ? Bas du komm, fir eis ze zerstéieren ? Ech weess, wien s du bas : dem Jahwe säin Hellegen. »
24 « Wat hu mir mat dir ze doen, Jesus vun Nazareth ? Bas du komm, fir eis ze zerstéieren ? Ech wees, wien s du bas: dem Härgott säin Hellegen ! » 25 kai« e˙peti÷mhsen
aujtwˆ◊ oJ ∆Ihsouvß le÷gwn: fimw¿qhti kai« e¶xelqe e˙x aujtouv.
25 Da befahl ihm Jesus: Schweig und verlass ihn!
25 Du huet de Jesus him gedreet : « Hal stëll a géi raus aus deem Mann do. »
25 Dun huet de Jesus him gedreet : « Sief roueg a fuer aus him do eraus ! »
26 kai« spara¿xan aujto\n to\ pneuvma to\ aÓka¿qarton kai« fwnhvsan fwnhØv mega¿lhØ e˙xhvlqen e˙x aujtouv.
26 Der unreine Geist zerrte den Mann hin und her und verließ ihn mit lautem Geschrei.
26 Du huet de béise Geescht hien hin a hier gerappt, huet haart gejaut an as du aus him fortgaang.
26 Dueropshin huet den onrenge Geescht hien hin an hier gerappt, huet haart gejaut an as aus him erausgefuer. 27 kai« e˙qambh/qhsan a‚panteß w‚ste suzhtei√n pro\ß e˚autou\ß le÷gontaß: ti÷ e˙stin touvto; didach\ kainh\ kat∆ e˙xousi÷an: kai« toi√ß pneu/masi toi√ß aÓkaqa¿rtoiß e˙pita¿ssei, kai« uJpakou/ousin aujtwˆ◊.
27 Da erschraken alle und einer fragte den andern: Was hat das zu bedeuten? Hier wird mit Vollmacht eine ganz neue Lehre verkündet. Sogar die unreinen Geister gehorchen seinem Befehl. 27 Doriwwer ware s’alleguer verwonnert, hu sech ënnereneen zerstridden a gesot : « Wat as dat do ? Dat as der eng nei Léier, a mat Autoritéit
virgedron. Souguer déi béis Geeschter
kommandéiert hien, a si paréieren him. »
27 Doriwwer waren s’alleguer erféiert an hun sech een deen anere gefrot : « Wat as dat do ? Eng nei Léier, a mat Autoritéit ! Esouguer deenen onrenge Geeschter gëtt hien en Uerder, an si follegen him ! »
28 kai« e˙xhvlqen hJ aÓkoh\ aujtouv eujqu\ß pantacouv ei˙ß o¢lhn th\n peri÷cwron thvß Galilai÷aß.
28 Und sein Ruf verbreitete sich rasch im ganzen Gebiet von Galiläa.
28 An d’Zëddéng vun him huet sech
geschwënn iwwerall an der ganzer Emgéigend vu Galiläa verbreet.
28 An säi Ruff huet sech gaangs iwwerall an der ganzer Géigend vu Galiläa verbreet.
29 Kai« eujqu\ß e˙k thvß sunagwghvß e˙xelqo/nteß h™lqon ei˙ß th\n oi˙ki÷an Si÷mwnoß kai« ∆Andre÷ou meta» ∆Iakw¿bou kai« ∆Iwa¿nnou.
29 Sie verließen die Synagoge und gingen zusammen mit Jakobus und Johannes gleich in das Haus des Simon und Andreas.
29 A soubal wéi hien aus der Synagog rauskoum, goung hien zesumme mat dem Jakobus an dem Johannes heem bei de Simon an den Andreas.
29 Soubal wéi si aus der Synagog
erauskomm waren, sin si mat dem Jakobus an dem Johannes an d’Haus vum Simon a vum Andreas gaang.
30 hJ de« penqera» Si÷mwnoß kate÷keito pure÷ssousa, kai« eujqu\ß le÷gousin aujtwˆ◊ peri« aujthvß.
30 Die
Schwiegermutter des Simon lag mit Fieber im Bett. Sie sprachen mit Jesus über sie,
30 Do louch dem Simon seng
Schwéiermamm mat Féiwer am Bett. A gläich och schon hu si him vun hir verzielt.
30 Do louch dem Simon seng
Schwéiermamm mat Féiwer am Bett. Si hun him gläich vun hir erzielt.
31 kai« proselqw»n h¡geiren aujth\n krath/saß thvß ceiro/ß: kai« aÓfhvken aujth\n oJ pureto/ß, kai« dihko/nei aujtoi√ß.
31 und er ging zu ihr, fasste sie an der Hand und richtete sie auf. Da wich das Fieber von ihr und sie sorgte für sie.
31 Du goung hie bei se, huet se mat der Hand geholl a se opgeriicht. Du huet d’Féiwer si verlooss, a si huet se zervéiert.
31 Dueropshin as hie bei d’Fra gaang, huet si mat der Hand geholl an si opgeriicht. D’Féiwer as vun hir gewach, an si huet si bedéngt.
32 ∆Oyi÷aß de« genome÷nhß, o¢te e¶du oJ h¢lioß, e¶feron pro\ß aujto\n pa¿ntaß tou\ß kakw◊ß
e¶contaß kai« tou\ß daimonizome÷nouß
32 Am Abend, als die Sonne untergegangen war, brachte man alle Kranken und
Besessenen zu Jesus.
32 Du awer, ëm den Owend, d’Sonn war schon ënnergaang, hu se all Kranker an all Besiessener bei hien dohi bruecht.
32 Wéi et awer Owend gouf - d’Sonn war schon ënnergaang - , hun d’Leit all déi bei hie bruecht, déi krank a vun Dämone besiess waren.
33 kai« h™n o¢lh hJ po/liß e˙pisunhgme÷nh pro\ß th\n qu/ran.
33 Die ganze Stadt war vor der Haustür versammelt,
33 D’ganz Stad war virun der Dir versammelt.
33 D’ganz Stad war virun der Dier versammelt.
34 kai« e˙qera¿peusen pollou\ß kakw◊ß e¶contaß poiki÷laiß no/soiß kai« daimo/nia polla» e˙xe÷balen kai« oujk h¡fien lalei√n ta» daimo/nia, o¢ti hØ¡deisan aujto/n.
34 und er heilte viele, die an allen möglichen Krankheiten litten, und trieb viele Dämonen aus. Und er verbot den Dämonen zu reden; dennsie wussten, wer er war.
34 An hien huet der vill geheelt, déi ënner allméigleche Krankhete gelidden hun, an huet vill Dämonen
ausgedriwwen. Dobäi huet hien déi béis Geeschter nët soe loosst, si wéissten, wien hie wier.
34 Hien huet der vill geheelt, deenen et schlecht goung duerch allméiglech
Krankheeten, an hien huet vill Dämonen ausgedriwwen. Dobäi huet hien d’Dämonen net zu Wuert komme gelooss, well si woussten, wien hie war.
35 Kai« prwi∑ e¶nnuca li÷an aÓnasta»ß e˙xhvlqen kai«
aÓphvlqen ei˙ß e¶rhmon to/pon kaÓkei√
proshu/ceto.
35 In aller Frühe, als es noch dunkel war, stand er auf und ging an einen einsamen Ort, um zu beten.
35 An aller Fréit, et war nach däischter, as hien opgestan, goung raus