• Aucun résultat trouvé

: le discours d’Aristophane – extraits T1 189d7-190a3 πρῶτον µ ὲν γὰρ τρία ἦν τὰ γένη τὰ καὶ ἀλλὰ νῦν λοιπόν τότε ἀ τε ὄνο εἶδος νῶτον δὲ χερσίν δύ ἀ ὦτα αἰδοῖα τούτων . T2 190d1-6 νῦν µ ὲν γὰρ αὐτούς , ἔφη , διατε ῶ δίχα ἕκαστον , καὶ ἔσονται ἡ βαδιοῦντα

N/A
N/A
Info
Télécharger
Protected

Academic year: 2022

Partager ": le discours d’Aristophane – extraits T1 189d7-190a3 πρῶτον µ ὲν γὰρ τρία ἦν τὰ γένη τὰ καὶ ἀλλὰ νῦν λοιπόν τότε ἀ τε ὄνο εἶδος νῶτον δὲ χερσίν δύ ἀ ὦτα αἰδοῖα τούτων . T2 190d1-6 νῦν µ ὲν γὰρ αὐτούς , ἔφη , διατε ῶ δίχα ἕκαστον , καὶ ἔσονται ἡ βαδιοῦντα"

Copied!
1
0
0

Chargement.... (Voir le texte intégral maintenant)

Texte intégral

(1)

Université de Nantes – Département de philosophie Cours de grec philosophie par Angelo Giavatto (LM & Lettres Classiques) 1er semestre 2012-2013 11-12.2012

Platon

Banquet : le discours d’Aristophane – extraits

T1 189d7-190a3

πρῶτον µὲν γὰρ τρία ἦν τὰ γένη τὰ τῶν ἀνθρώπων, οὐχ ὥσπερ νῦν δύο, ἄρρεν καὶ θῆλυ, ἀλλὰ καὶ τρίτον προσῆν κοινὸν ὂν ἀµφοτέρων τούτων, οὗ νῦν ὄνοµα λοιπόν, αὐτὸ δὲ ἠφάνισται· ἀνδρόγυνον γὰρ ἓν τότε µὲν ἦν καὶ εἶδος καὶ ὄνοµα ἐξ ἀµφοτέρων κοινὸν τοῦ τε ἄρρενος καὶ θήλεος, νῦν δὲ οὐκ ἔστιν ἀλλ' ἢ ἐν ὀνείδει ὄνοµα κείµενον. ἔπειτα ὅλον ἦν ἑκάστου τοῦ ἀνθρώπου τὸ εἶδος στρογγύλον, νῶτον καὶ πλευρὰς κύκλῳ ἔχον, χεῖρας δὲ τέτταρας εἶχε, καὶ σκέλη τὰ ἴσα ταῖς χερσίν, καὶ πρόσωπα δύ' ἐπ' αὐχένι κυκλοτερεῖ, ὅµοια πάντῃ· κεφαλὴν δ' ἐπ' ἀµφοτέροις τοῖς προσώποις ἐναντίοις κειµένοις µίαν, καὶ ὦτα τέτταρα, καὶ αἰδοῖα δύο, καὶ τἆλλα πάντα ὡς ἀπὸ τούτων ἄν τις εἰκάσειεν.

T2 190d1-6

νῦν µὲν γὰρ αὐτούς, ἔφη, διατεµῶ δίχα ἕκαστον, καὶ ἅµα µὲν ἀσθενέστεροι ἔσονται, ἅµα δὲ χρησιµώτεροι ἡµῖν διὰ τὸ πλείους τὸν ἀριθµὸν γεγονέναι· καὶ βαδιοῦνται ὀρθοὶ ἐπὶ δυοῖν σκελοῖν. ἐὰν δ' ἔτι δοκῶσιν ἀσελγαίνειν καὶ µὴ 'θέλωσιν ἡσυχίαν ἄγειν, πάλιν αὖ, ἔφη, τεµῶ δίχα, ὥστ' ἐφ' ἑνὸς πορεύσονται σκέλους ἀσκωλιάζοντες.

T3 191a5-b5

ἐπειδὴ οὖν ἡ φύσις δίχα ἐτµήθη, ποθοῦν ἕκαστον τὸ ἥµισυ τὸ αὑτοῦ συνῄει, καὶ

περιβάλλοντες τὰς χεῖρας καὶ συµπλεκόµενοι ἀλλήλοις, ἐπιθυµοῦντες συµφῦναι,

ἀπέθνῃσκον ὑπὸ λιµοῦ καὶ τῆς ἄλλης ἀργίας διὰ τὸ µηδὲν ἐθέλειν χωρὶς ἀλλήλων

ποιεῖν. καὶ ὁπότε τι ἀποθάνοι τῶν ἡµίσεων, τὸ δὲ λειφθείη, τὸ λειφθὲν ἄλλο

ἐζήτει καὶ συνεπλέκετο, εἴτε γυναικὸς τῆς ὅλης ἐντύχοι ἡµίσει – ὃ δὴ νῦν γυναῖκα

καλοῦµεν – εἴτε ἀνδρός· καὶ οὕτως ἀπώλλυντο.

Références

Télécharger maintenant ( PDF - 1 Page - 38.59 KB )

Documents relatifs

T1 Aristote, II 19, 99 36-1450 14 ἐνούσης ’ αἰσθήσεως αἰσθή δ ’ οὐκ ἐγγίγνεται ὅσοις ὲν ὴ ἐγγίγνεται ἢ ὅλως ἢ ἃ µ ὴ ἐγγίγνεται οὐκ ἔστι ἔξω ἐν ’ ἔνεστιν ἔχειν ἔτι ἐν . µ ἤδη τις ὥστε τοῖς ὲν ἐκ µ Ἐκ ὲν αἰσθήσεως ὥσπερ ἐκ µ γινο ἐ µ µ µ ἀριθ ῷ ἐ µ µ ἐστίν

πολλῶν δὲ τοιούτων γινοµένων ἤδη διαφορά τις γίνεται, ὥστε τοῖς µὲν γίνεσθαι λόγον ἐκ τῆς τῶν τοιούτων µονῆς, τοῖς δὲ µή.. Ἐκ µὲν οὖν αἰσθήσεως

T1 Hiérocles (Stobée 4,671,7-673,11) ὅλως γὰρ ἕκαστος ἡ µ ῶν οἷον κύκλοις πολλοῖς περιγέγραπται , τοῖς µ ὲν σ , τοῖς δὲ µ , καὶ τοῖς µ ὲν περιέχουσι , τοῖς δὲ περιεχο , κατὰ τὰς διαφόρους καὶ ἀνίσους πρὸς ἀλλήλους σχέσεις . πρῶτος µ ὲν γάρ ἐστι κύκλος καὶ

τὸ µὲν οὖν συνέχον καὶ πραγµατικώτερον εἴρηται· χρὴ δ’ ἐπιµετρεῖν καὶ κατὰ τὴν τῶν προσηγοριῶν χρῆσιν, τοὺς µὲν ἀνεψιοὺς καὶ

T1 Epicure, 127-132 Ἀναλογιστέον κεναί φυσικῶν µ ὲν ἀναγκαῖαι µ τῶν ἀναγκαίων µ ὲν εὐδαι ἀναγκαῖαι δὲ ἀοχλησίαν αὐτὸ τούτων ἀπλανὴς ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ ὑγίειαν ἀταραξίαν ἐπεὶ 5 µ ἐστι χάριν ὅπως ἀλγῶ µ µ ὅταν ἅπαξ ἡ µ ᾶς ὁ τῆς χει ἔχοντος ὡς ἐνδέον ἕτερον

τούτων γὰρ ἀπλανὴς θεωρία πᾶσαν αἵρεσιν καὶ φυγὴν ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ τὴν τοῦ σώµατος ὑγίειαν καὶ τὴν τῆς ψυχῆς ἀταραξίαν, ἐπεὶ τοῦτο τοῦ 5.. µακαρίως

T1 Plotin II 4 (12), 1 – Τὴν ὕλην ὑποκεί < ὑποδοχὴν κοινόν τῆς ὑποκει διέστησαν 5 τούτοις εἶναι ἄλλα καὶ τολ δὴ σῶ 10 λέγουσι ὑποβεβλῆσθαι ἧς τοῖς Plotin I αὐτοὶ περὶ πρότεροι > οἱ λεγο µ καὶ εἰδῶν < τὰ µ τοιαύτης α νοητοῖς καὶ ῶσι µ τὴν πάντα µ ενόν αὐτῇ

λέγουσι καὶ ταύτην οὐ µίαν τινὲς αὐτῶν, ἀλλὰ ταύτην µὲν τοῖς σώµασιν ὑποβεβλῆσθαι καὶ αὐτοὶ περὶ ἧς οἱ πρότεροι λέγουσιν, ἑτέραν µέντοι

: le mythe de la caverne – extraits T1 514a1-515d1 Μετὰ ἡ πέρι ἀνθρώπους ἀναπεπτα µ τὸ σπήλαιον σκέλη ὥστε πρόσθεν τοῦ ἀδυνάτους καό τῶν παρ ἀνθρώπων πρόκειται σκεύη ὑπερέχοντα καὶ παντοῖα µ , οἷον εἰκὸς τοὺς µ ὲν φθεγγο , τοὺς δὲ σιγῶντας τῶν παραφερόντω

ἰδὲ γὰρ ἀνθρώπους οἷον ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἀναπεπταµένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ µακρὰν παρὰ πᾶν τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων

T1 Aristote, Poétique 6, 1449

[…] ἐπεὶ δὲ πράξεώς ἐστι µίµησις, πράττεται δὲ ὑπὸ τινῶν πραττόντων, οὓς ἀνάγκη ποιούς τινας εἶναι κατά τε τὸ ἦθος καὶ τὴν διάνοιαν (διὰ γὰρ τούτων

Introduction au cours – Les Milésiens I

ἐπιστήµη], δῆλον καὶ ἐκ τῶν πρώτων φιλοσοφησάντων· διὰ γὰρ τὸ θαυµάζειν οἱ ἄνθρωποι καὶ νῦν καὶ τὸ πρῶτον ἤρξαντο φιλοσοφεῖν, ἐξ ἀρχῆς µὲν τὰ πρόχειρα τῶν

Platon — Le Banquet, 203 Discours de Socrate – Mythe de la naissance d’Eros Socrate : (203a) ( …) Πατρὸς δέ, ἦν δ᾽ ἐγώ, τίνος ἐστὶ καὶ μητρός; Diotime : (203b) Μακρότερον μέν, ἔφη, διηγήσασθαι· ὅμως δέ σοι ἐρῶ.Ὅτε γὰρ ἐγένετο ἡ Ἀφροδίτη, εἱστιῶντο οἱ θεοὶ

Πρῶτον μὲν πένης ἀεί ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλός τε καὶ καλός, οἷον οἱ πολλοὶ οἴονται, ἀλλὰ σκληρὸς (203d) καὶ αὐχμηρὸς καὶ ἀνυπόδητος καὶ ἄοικος, χαμαιπετὴς ἀεὶ