• Aucun résultat trouvé

II 3 194 23-35 ἕνα χαλκὸς τὸ ἐστὶν τούτου οἷον ποιου δ ἐστὶν Aristote, (causalité) ἵνα έρη ’ ἡ τι τὰ µ εἶδος ὑγίεια ὑγιαίνῃ ὲν ὁ ἐνυπάρχοντος µ τὸ ὁ ἐν ένου τοῦ βουλεύσας γένη λόγος οὖν τῷ οὗ καὶ · διὰ ἀνδριάντος ”, ἕνεκα καὶ τρόπον ( λόγῳ τὸ οἷον καὶ ὁ τ

N/A
N/A
Info
Télécharger
Protected

Academic year: 2022

Partager "II 3 194 23-35 ἕνα χαλκὸς τὸ ἐστὶν τούτου οἷον ποιου δ ἐστὶν Aristote, (causalité) ἵνα έρη ’ ἡ τι τὰ µ εἶδος ὑγίεια ὑγιαίνῃ ὲν ὁ ἐνυπάρχοντος µ τὸ ὁ ἐν ένου τοῦ βουλεύσας γένη λόγος οὖν τῷ οὗ καὶ · διὰ ἀνδριάντος ”, ἕνεκα καὶ τρόπον ( λόγῳ τὸ οἷον καὶ ὁ τ"

Copied!
1
0
0

Chargement.... (Voir le texte intégral maintenant)

Texte intégral

(1)

Université de Nantes – Département de philosophie Cours de grec philosophie par Angelo Giavatto (LM & Lettres Classiques) 2

e

semestre 2012-2013 30.1.2013

Aristote, Physique (causalité)

T1 Ph. II 3 194

b

23-35

ἕνα µὲν οὖν τρόπον αἴτιον λέγεται τὸ ἐξ οὗ γίγνεταί τι ἐνυπάρχοντος, οἷον ὁ χαλκὸς τοῦ ἀνδριάντος καὶ ὁ ἄργυρος τῆς φιάλης καὶ τὰ τούτων γένη· ἄλλον δὲ τὸ εἶδος καὶ τὸ παράδειγµα, τοῦτο δ’ ἐστὶν ὁ λόγος ὁ τοῦ τί ἦν εἶναι καὶ τὰ τούτου γένη (οἷον τοῦ διὰ πασῶν τὰ δύο πρὸς ἕν, καὶ ὅλως ὁ ἀριθµός) καὶ τὰ µέρη τὰ ἐν τῷ λόγῳ. ἔτι ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς µεταβολῆς ἡ πρώτη ἢ τῆς ἠρεµήσεως, οἷον ὁ βουλεύσας αἴτιος, καὶ ὁ πατὴρ τοῦ τέκνου, καὶ ὅλως τὸ ποιοῦν τοῦ ποιουµένου καὶ τὸ µεταβάλλον τοῦ µεταβαλλοµένου. ἔτι ὡς τὸ τέλος· τοῦτο δ’ ἐστὶν τὸ οὗ ἕνεκα, οἷον τοῦ περιπατεῖν ἡ ὑγίεια· διὰ τί γὰρ περιπατεῖ; φαµέν

“ἵνα ὑγιαίνῃ”, καὶ εἰπόντες οὕτως οἰόµεθα ἀποδεδωκέναι τὸ αἴτιον.

Références

Télécharger maintenant ( PDF - 1 Page - 34.97 KB )

Documents relatifs

T1 Aristote, II 19, 99 36-1450 14 ἐνούσης ’ αἰσθήσεως αἰσθή δ ’ οὐκ ἐγγίγνεται ὅσοις ὲν ὴ ἐγγίγνεται ἢ ὅλως ἢ ἃ µ ὴ ἐγγίγνεται οὐκ ἔστι ἔξω ἐν ’ ἔνεστιν ἔχειν ἔτι ἐν . µ ἤδη τις ὥστε τοῖς ὲν ἐκ µ Ἐκ ὲν αἰσθήσεως ὥσπερ ἐκ µ γινο ἐ µ µ µ ἀριθ ῷ ἐ µ µ ἐστίν

πολλῶν δὲ τοιούτων γινοµένων ἤδη διαφορά τις γίνεται, ὥστε τοῖς µὲν γίνεσθαι λόγον ἐκ τῆς τῶν τοιούτων µονῆς, τοῖς δὲ µή.. Ἐκ µὲν οὖν αἰσθήσεως

T1 Hiérocles (Stobée 4,671,7-673,11) ὅλως γὰρ ἕκαστος ἡ µ ῶν οἷον κύκλοις πολλοῖς περιγέγραπται , τοῖς µ ὲν σ , τοῖς δὲ µ , καὶ τοῖς µ ὲν περιέχουσι , τοῖς δὲ περιεχο , κατὰ τὰς διαφόρους καὶ ἀνίσους πρὸς ἀλλήλους σχέσεις . πρῶτος µ ὲν γάρ ἐστι κύκλος καὶ

τὸ µὲν οὖν συνέχον καὶ πραγµατικώτερον εἴρηται· χρὴ δ’ ἐπιµετρεῖν καὶ κατὰ τὴν τῶν προσηγοριῶν χρῆσιν, τοὺς µὲν ἀνεψιοὺς καὶ

T1 Epicure, 127-132 Ἀναλογιστέον κεναί φυσικῶν µ ὲν ἀναγκαῖαι µ τῶν ἀναγκαίων µ ὲν εὐδαι ἀναγκαῖαι δὲ ἀοχλησίαν αὐτὸ τούτων ἀπλανὴς ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ ὑγίειαν ἀταραξίαν ἐπεὶ 5 µ ἐστι χάριν ὅπως ἀλγῶ µ µ ὅταν ἅπαξ ἡ µ ᾶς ὁ τῆς χει ἔχοντος ὡς ἐνδέον ἕτερον

τούτων γὰρ ἀπλανὴς θεωρία πᾶσαν αἵρεσιν καὶ φυγὴν ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ τὴν τοῦ σώµατος ὑγίειαν καὶ τὴν τῆς ψυχῆς ἀταραξίαν, ἐπεὶ τοῦτο τοῦ 5.. µακαρίως

T1 Plotin II 4 (12), 1 – Τὴν ὕλην ὑποκεί < ὑποδοχὴν κοινόν τῆς ὑποκει διέστησαν 5 τούτοις εἶναι ἄλλα καὶ τολ δὴ σῶ 10 λέγουσι ὑποβεβλῆσθαι ἧς τοῖς Plotin I αὐτοὶ περὶ πρότεροι > οἱ λεγο µ καὶ εἰδῶν < τὰ µ τοιαύτης α νοητοῖς καὶ ῶσι µ τὴν πάντα µ ενόν αὐτῇ

λέγουσι καὶ ταύτην οὐ µίαν τινὲς αὐτῶν, ἀλλὰ ταύτην µὲν τοῖς σώµασιν ὑποβεβλῆσθαι καὶ αὐτοὶ περὶ ἧς οἱ πρότεροι λέγουσιν, ἑτέραν µέντοι

: le mythe de la caverne – extraits T1 514a1-515d1 Μετὰ ἡ πέρι ἀνθρώπους ἀναπεπτα µ τὸ σπήλαιον σκέλη ὥστε πρόσθεν τοῦ ἀδυνάτους καό τῶν παρ ἀνθρώπων πρόκειται σκεύη ὑπερέχοντα καὶ παντοῖα µ , οἷον εἰκὸς τοὺς µ ὲν φθεγγο , τοὺς δὲ σιγῶντας τῶν παραφερόντω

ἰδὲ γὰρ ἀνθρώπους οἷον ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἀναπεπταµένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ µακρὰν παρὰ πᾶν τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων

: le discours d’Aristophane – extraits T1 189d7-190a3 πρῶτον µ ὲν γὰρ τρία ἦν τὰ γένη τὰ καὶ ἀλλὰ νῦν λοιπόν τότε ἀ τε ὄνο εἶδος νῶτον δὲ χερσίν δύ ἀ ὦτα αἰδοῖα τούτων . T2 190d1-6 νῦν µ ὲν γὰρ αὐτούς , ἔφη , διατε ῶ δίχα ἕκαστον , καὶ ἔσονται ἡ βαδιοῦντα

ἔπειτα ὅλον ἦν ἑκάστου τοῦ ἀνθρώπου τὸ εἶδος στρογγύλον, νῶτον καὶ πλευρὰς κύκλῳ ἔχον, χεῖρας δὲ τέτταρας εἶχε, καὶ σκέλη τὰ ἴσα ταῖς χερσίν, καὶ πρόσωπα

Introduction au cours – Les Milésiens I

ἐπιστήµη], δῆλον καὶ ἐκ τῶν πρώτων φιλοσοφησάντων· διὰ γὰρ τὸ θαυµάζειν οἱ ἄνθρωποι καὶ νῦν καὶ τὸ πρῶτον ἤρξαντο φιλοσοφεῖν, ἐξ ἀρχῆς µὲν τὰ πρόχειρα τῶν

Les Milésiens

τὸ µέντοι πλῆθος καὶ τὸ εἶδος τῆς τοιαύτης ἀρχῆς οὐ τὸ αὐτὸ πάντες λέγουσιν, ἀλλὰ Θαλῆς µὲν ὁ τῆς τοιαύτης ἀρχηγὸς φιλοσοφίας ὕδωρ φησὶν εἶναι (διὸ καὶ